در تصاویر افقی معمولاً سوژه ای که در سمت چپ قرار دارد بر کل تصویر احاطه داشته، توجه بیننده را بیشتر به خود جلب می کند. گذشته از این اصل، چپ یا راست قرار گرفتن یک سوژه می تواند به برداشت مفهوم حقیقی آن تصویر کمک کند. برای نمونه اگر شخصی در سمت چپ تصویر قرار داشته و به دوردست ها در سمت راست نگاه می کند در واقع تداعی کنندۀ توجه فرد به آینده می باشد زیرا جهت راست بیان کنندۀ آینده است.
مثال دیگری می زنیم:
پدر بزرگی از خاطرات خود برای نوه اش تعریف می کند.
اگر شما قصد ترسیم چنین موضوعی را دارید برای آنکه ایدۀ خود را بهتر به بیننده القا کنید بهتر است تا پدر بزرگ را در سمت راست و نوه را در سمت چپ ترسیم کنید. در چنین حالتی نگاه پدر بزرگ به سمت چپ (گذشته ای از یاد نرفتنی) و نگاه نوه به سمت راست (آینده ای در حال انتظار) می باشد.

در تصاویر عمودی معمولاً نگاه و توجه بیننده بیشتر به سمت بالای تصویر جلب می شود تا پایین آن. اما بالا یا پایین قرار گرفتن سوژه در تصویر عمودی نیز می تواند مفهوم متفاوتی را القا کند. آنچه در بالای تصویر قرار می گیرد بیشتر، تداعی کنندۀ معنویات و آنچه در پایین می باشد القا کنندۀ مادیات است.

آنچه که گهگاه به هیجان ماجراهای تن تن و میلو اضافه می کند وجود مکانهای عجیب، غارها، گودالها، انبارها و مخفیگاههاییست که در جاهایی که حتی تصور آن نمی رفت (تنۀ درخت، بشکه های بزرگی که در واقع به عنوان راهروی ورودی به زیرزمین مخفی استفاده می شوند و غارهای ناشناخته) ناگهان نمایان می شد. از آنجا که ادگار فلیکس پییر ژاکوب (نویسندۀ سری کتابهای بلک و مورتیمر)، در سناریوی برخی از داستانهای تن تن به هرژه کمک می کرد با کمی دقت می توان به علت شباهت بعضی از این مکانها در این دو کمیک استریپ پی برد.

هرژه در بروکسل در اتاقی زندگی می کرد که پنجرۀ دایره ای شکلی داشت. جای تعجبی نیست اگر با مطالعۀ دقیق داستانهای تن تن به این نکتۀ جالب برسیم که او دنیای پر حادثۀ قهرمانان خود را از پنجرۀ دایره ای ذهنش نظاره و ترسیم می کرد. حتی صورت تن تن نیز طرح ساده و بدون پردازش شکل هندسی دایره است.